Wijlen Eduard (Ward voor de vrienden) had de globale traditie “lichtjes op oorlogsgraven” geïntroduceerd via NSB Hamme in onze Wuitensgemeente.
NSB Hamme organiseert sinds drie jaar jaarlijks een herdenking waarbij de graven van gesneuvelde oud-strijders voorzien worden van een brandend kaarsje.
Die herdenking gebeurt steeds op tweede kerstdag in onze gemeente.
Een herdenking om onze gesneuvelde helden, helden die gevochten hebben en die het leven lieten zodat wij nu in alle vrijheid zelfs op tweede kerstdag kunnen doen wat we
willen, te eren.
En wij willen hen herdenken!
Die vrijheid hebben we dankzij hen, en daar draait het om.
Eren, danken, herdenken dus!
Maar sinds Corona in het land (en ver daarbuiten) heerst is niets meer zeker.
En de gemeente wou het zekere voor het onzekere nemen en heeft de herdenking afgelast.
Wij waren enorm teleurgesteld.
Want uiteindelijk is bij die herdenking niet heel veel volk aanwezig, en is deze herdenking in open lucht.
Maar het is wat het is en daar kunnen we weinig aan doen.
Maar wat met onze helden?
Verdienen zij geen herdenking?
Ja hoor!
Maar in echte coronastijl natuurlijk.
De ondervoorzitter en secretaris hadden elk het idee om individueel een kaarsje aan te steken bij de gesneuvelden.
Eéntje aan het begin van de rij begraven helden en eentje aan het einde.
Zeer kort, summier, piëteitsvol maar met zeker twee meter afstand van elkaar, hebben wij onze helden toch weer kunnen danken voor onze vrijheid.
En om dat te saboteren is Corona te klein, veel te klein.
En achteraf dachten we ook aan “onze Ward”, hij zou het ook zo gedaan hebben…
